Uzun bir süre sonra yeniden burada olmak beni sevindiriyor. Ailevi ve sağlık sorunları nedeniyle ilgili kitaplarla ilgilenememiş, yazmak istediğim konulara yönelememiştim. Okumasını bitirdiğim Sebastiano Grasso’nun şiirlerini, Dilek Değerli’nin yeni çıkan Kozadan Karadeliğe şiir kitabını ve devamında gelen birçok kitabı sizlerle buluşturacağım.
Sıcak Nal’dan çıkan Güven Pamukçu’nun anlatı ve öykü kitabı da diyebileceğimiz “Kuş Bir Cümledir Uçarken” kendi türünde verdiği bir ilk kitap. Küçük parça metinlerden oluşuyor. Kitabın kapağında tür olarak anlatı diye belirtilmiş olsa da, okuduğunuzda öykünün tadını da alıyorsunuz. Böylelikle iki farklı türün bileşiminden doğan lezzetli bir okuma sunuyor Güven Pamukçu.
Güven Pamukçu’yu ilk Akköy Dergisi’yle tanıdım. Devamında gelen çalışmalarıyla çoğunlukla takip ettim. Özellikle Akköy Kütüphanesi için yaptıkları heyecanlandırmıştı beni. Şiirlerini biliyordum, ancak ilk kez öykülerini okumuş oldum elimizdeki kitap sayesinde.
“Beni burada susmanla biriktirdin! Şimdi bir yön sessizliği!”
Yaşamın detaylarını uzun uzadıya anlatmak yerine, metnin minimal gücünden yararlanmış. Sözcüklerdeki şiirsellik, cümlelerindeki yalınlık, anlatımındaki akışkanlık minimal güçle birleştiğinde ortaya çıkmış, içten bir eserdir “Kuş Bir Cümledir Uçarken…”
Çeşitli tarihlerde, çeşitli zamanlarda yazılmış Akköy çıkışlıdır eser. Kitabın isminden anlaşılacağı gibi, kuşların uğradığı Akköy’ün kokusunu taşır bizlere. Özellikle kitabın ilk öyküsünün son cümlesinde “Kuşlar göç edecek. İnsan, kendi masalını yakarak kaçacak kendinden!” diyen Güven Pamukçu, doğanın insanındaki, insanın doğasındaki giderek artan bir uyuşmazlığın acı sonucunu vurgular. Kuşların göç yollarını yitirmesi, giderek azalması, insanın ait olduğu doğasından uzaklaşması, yabancılaşmış bir hayatın olumsuz getirisini okuyabiliriz öykülerinde. Kendinin ait olmadığı doğanın uyumsuzluğu apaçık. Gittikçe artıyor doğayı katledenler. Olayların ardı kesilmiyor. İnsanlar kuytulara çekildi. Yalnızlaşma ile yabancılaşma koyulaştı. Kuşlar nasıl Akköy’e uğramıyorsa artık, insanlar da kendilerinden kaçıyor.
Bir yere varmanın umudunu taşıyan, yarım kalmış yolculuğun eksiltili cümleleriyle donatılmış, hem kendine dönen hem kendinden giden öyküleriyle yoğrulmuş “Kuş Bir Cümledir Uçarken…” Bireyin yabancılığını, doğanın önemini anlatmanın yanında birçok öyküsünde toplumsal sorunlarına değinerek, sorunların yaşam ve insan üzerindeki etkisinin altını da çizer. Çok anlamlı ve katmanlı şiirsel bir dille yazılmış bir öykü kutusudur Güven Pamukçu’nun.