Derya AKAR BALCI
Esra Sağlık’ın “dünya çıplak sarıl biraz”* Eseri Üzerine İnceleme
Kurmaca dünyanın güzellikleri ve estetik algısı içerisinde ayrı bir yeri olan şiirin duygulardan düşüncelere, düşüncelerden duygulara doğru evrildiği günümüzde, yaşamın güzellikleri bizler için sunulmaya devam ediyor. Kendini sevgiden yoksun hisseden insanın sığınacağı bir kucak olan şiir, her gün daha da yalnızlaşan ruh iklimimize bir damla su olup deryalara akıyor.
Usta öykücümüz Sait Faik, “Her şey, bir insanı sevmekle başlayacak!” diyerek sevgisiz bir dünyaya sevgi tohumları ekmeyi başarmıştı. Günümüz şairlerinden Esra Ünal Sağlık da “dünya çıplak sarıl biraz” adlı eserindeki şiirleriyle Sait Faik’in öncüsü olduğu “sevgi yolu”nda ilerlemektedir.
“ çemberin içine kırılıyoruz
İç içe geçen çemberin
Şeytan güzel gülümser
Uçuruma kırılıyoruz
Daha bir uçurum
Bir daha uçurum…”
“Kırık” şiirinde konuşmaya gücü olmayan günümüz insanının birbirine ağladığı, birbirinin canını yaktığı bu çağda gönüllerin kırıldığını dile getiriyor. Belki de, kim bilir, Tanrı’nın da kalbi kırıktır şiirler kırıksa… “bir renk çoğaldı/ tanrı’nın paletinde/ ölüm: en koyusu renklerin” Tanrı’nın ve yaşamın renkleri bizim tercih etmediğimiz renkleri sunsa da şiirler daima “sevgi”yi duyumsatmaya devam edecektir. Bir ağaç olsa şiir, başı göğe uzanır; yeşil rengini göğün mavisine verir. Bir kır çiçeği, papatya olsa şiir; saf sevgisini katar bütün odlarına şifacıların.
Masallar dünyasının huzuru ve umudunu, mutluluğunu duyumsatan “mor balıklar senfonisi” adlı şiirinde “…evler yüksek yapılınca/ uzattım saçlarımı/ içimde rapunzel’in deliliği/ gövdesi kalın dünya/ oyuğunda cin/ şimdi ne yana dönsem/ tersten bakar/…” yaşama sevincinin yanı sıra dünyaya sesleniyor adeta.
Sözcüklerin dünyasında, çağrışımların gücüyle büyülü bir dünya kuran şair; kişileştirmelerle örülü “çağımla yaşıyor kalbim” şiirinde okuyucusunu kendi dünyasına çekmeyi başarıyor. Bunu yaparken de okuyucusunu özgür bırakıp kendi yolunu bulmasını sağlıyor.
“ su kurudu dudağımdaki yarıklarda
Yüzümün coğrafyasında çöl ve kül
…
Alnımdaki ışıktan yakalarken yalnızlık
Aydınlık azı dişinden sökülüyor
Ah şiir: kalbimin askeri
Aynanda kendimleşiyorum”
Tanrı’nın bilmecesi içinde, karanlık ve uçsuz bucaksız bir boşlukta salınan insanın duygu devinimleri arasında “kalbin şiire girişi” şiiriyle Tanrı’nın bilmecesini, bireyin varoluş mücadelesinin peşinden gidiyor. “dünyaydı tanrı’nın bilmecesi/ bütün cevapları saklı/ …/ kış kalplere kısıldı/ ey dünya/ yırtıldığın yere iliştirdim etimi”
Dünyaya ayak uydurmanın gitgide zorlaştığı, zamanın hızına yetişemediğimiz bu günlerde şairin “ben destancı değilim/ ama bilirim/ insan insana kuyu…” dizeleriyle insan olmanın, insanlığın önemini vurguluyor.
“…insan rüzgâr adım yürür ölüme
Kalbinde kimsesiz yarıklar
Kendini onarmaktan gelir…”
Şair alışılmamış bağdaştırmalar ile imgelerin yoğunluğuna, yorgunluğuna renk katıyor adeta. Çocukluk düşleri ve çocukluk zamanları içinde bir özlem, dizelere dökülmüş; okuyucusunun kalbinde ve zihninde yer ediyor.
Esra Ünal Sağlık, babaannesine ve çocukluğuna adadığı bu eseriyle “tanrım sözcüklerime peygamber yolla” diyerek sözlerinin kalplerde, şiir dünyasında, imgelerin ülkesinde sonsuzluğa ulaşacaktır. “dünya çıplak sarıl biraz” şiirleri, biraz senden biraz benden, biraz da hepimizden; çokça şiirden!
“…adında derviş
Adında yara
Teninden şiir çıkardım
Esra’rım hala koynunda…”
*Esra Ünal SAĞLIK, dünya çıplak sarıl biraz, çalakalem yayınları, 1. Baskı, Ocak 2021, İstanbul.