Tesadüfen önüme düşen yazılardan biriydi geçtiğimiz aylarda. İnsanın teşekkür alma isteğinin sevilme onaylanma isteği gibi yanlış bir bilinçten kaynaklandığından, çocukken biri bize bir şey ikram ettiğinde ya da herhangi bir iyilik yaptığında diyelim, karşımızdakine teşekkür etmemizin öğretilmesinin yanlışlığını vurgulayan, çocukların sezgilerinin gücüyle kime ne zaman teşekkür edip etmeyeceğini büyüklerden daha iyi bildiğinden, sahte bir teşekkür sözcüğündense sevgi dolu bir bakışın ya da şefkatle dokunuşun yeterli olabileceğinden, her önüne gelene her şey için teşekkür eden kişinin kendisinin de sürekli teşekkür beklediği için bunu yaptığından bahsediyordu özetle. Güzel bir anlatımdı, dikkatimi çekmişti; bir yanım onaylasa da bir yanım itiraz ediyordu bu görüşe.
Teşekkür etmek de almak da kıymetliydi, çocuklara da pekâlâ öğretilmeliydi bana göre.
Yazıyı nerede okuduğumu yazanın kim olduğunu hatırlamıyorum. Ne kadar kendi kanallarımızı yaratmaya, seçici olmaya çalışsak da rüzgarının hangi yönden eseceğini bilemediğimiz internet çağı önümüze okumadan geçemediğimiz yazılar sürükleyiveriyor. Bazen gereksiz vakit kaybı olsa da bazen de tam yerine denk geliyor. Tesadüfen karşılaştıklarımız dikkatimizi çektiyse eğer, düşünülmesi gereken bir fikir atmış oluyor tam yerine o rüzgar. Ya da o an geçip gittiysek bile başka bir karşılaşmada tekrar aklımıza düşüveriyor.
Malcolm&Marie filmini bitirdiğimde aklıma tekrar düşmemesi mümkün değildi o gün düşündüklerimin. Filme teşekkür ettim.
Tek mekanda, tek gecede iki ana karakterin tartışmaları, diyalogları üzerinden ilerliyor. Siyahi bir yönetmen olan Malcolm’un sevgilisi Marie’nin hayatından esinlenerek yaptığı filmin ilk gösteriminden eve döndükleri sahne ile açılıyor ve sabaha kadar aynı evin içinde çoğu sahnede durdurup uzun uzun bakmak istediğiniz siyah beyaz fotoğraf kareleri gibi sahneler içinde kuruluyor hikaye.
Filmin siyah beyaz olmasının, siyahi yönetmen Malcolm’un politik bir film çekmediği halde yaptığı sanatın sürekli diğer siyahi yönetmenlerle karşılaştırılmasına sinirlenmesiyle ve önemli bir gazetenin beyaz kadın yazarının yapacağı ilk eleştiriyi heyecanla beklemesiyle bir ilgisi de olsa gerek.
Aynı şekilde siyah ve beyazın hem uyumu hem zıtlığı iki ana karakterin uyumu ve zıtlığına da vurgu yapıyor sanki. Bir kadın bir erkek. Filmin afişinde değil de isminde erkek karakterin adının öne yazılmasının da en baştan bir işaret ettiği bir mesele var. Malcolm, üst sınıf denebilecek ayrıcalıklı, eğitimli ve varlıklı bir aileden gelen bir yönetmen, kadın karakter Marie ise genç yaşta uyuşturucu batağına saplanmış çok kez intihar girişiminde bulunmuş ve hayata tutunmakta son derece zorlanan bir oyuncu. Bağımlılığı geride kalmış ama oyunculuğu da geride kalmış Marie’nin. Malcolm’un yanında onun da desteğiyle hayatına tutunmayı başarsa da partnerinin başarısında en büyük payı olmasından başka bir rolü yok gibi görünüyor. Erkek ne kadar başarılıysa kadın yeteneğini saklamakta en az onun kadar başarılı. Erkek heyecanlı ve aktif, kadın huzurlu, sakin ve pasif.
İlk gösterim gecesinde kendisinden başka herkese teşekkür eden Malcolm ile girdiği tartışmada filmine konu ettiği kendi hayatını yeniden geri alıyor sevdiği adamın elinden Marie. Başlarda tipik bir ‘vır vır eden kıskançlık gösteren’ kadın imajıymış gibi görünen Marie’nin, film yönetmeni Malcolm’dan çok daha derin düşünce şekliyle, tartışma diyaloglarından çok bazı sahnelerdeki monologları ile ve nasıl bir oyuncu olduğunu Malcolm’a kanıtlarken izleyiciyi de sarsan performansına tanık oluyoruz.
Teşekkür almanın teşekkür etmenin önemine dair, kadınlığa, insan olmaya dair can alıcı olduğunu düşündüğüm, beni en çok etkileyen filmin sonuna doğru Marie’nin monoloğundan bir bölüm bırakıyorum aşağıya. Marie’ye bir kadın olarak teşekkür ediyorum.
Konuşmanda bana teşekkür etmeyi unutabiliyorsun.
Eve geldiğimizde “ Bu akşam beni kaybettin. Ben gidiyorum.” diyeceğimden korkmuyorsun.
Ama etrafındaki herkesi her gün ezip geçersen sonunda kendini hayal ürünü bir gerçeklikte yaşarken bulacaksın.
Yüzüme bak.
Ben geride kalan son insanım.
“Kendini geliştir. Benim için değilse bile, işin için.” diyecek sadece ben kaldım geride.
Bu bir filmse bana dört elle sarılmalısın.
Çünkü hep birbirimizi destekledik. Sen benim için, ben senin için vardım. Tanıştığımız günden beri. Aşırı doz aldığım, beni rehabilitasyona götürdüğün günden beri.
Beni, bizi, ilişkimizi yazdığın, uyuşturucunun benim seni, senin beni sevme yeteneğimizi nasıl yok ettiğini yazdığın senaryoyu okuduğum günden beri.
Bu akşam sadece bir teşekkür bekliyordum o kadar. Hepsi bu.
Teşekkür ederim Marie. Beni sevdiğin için teşekkür ederim.
Hayatımı daha iyi yaptığın, kendini toparladığın için. Bize birlikte bir yaşam verdiğin için teşekkür ederim.
Filmimi yaparken yüz sahne izlediğin, yüz taslak okuduğun için teşekkür ederim.
Notların, tecrübelerin, sabrın, filme kattığın özgünlüğün için teşekkür ederim.
Bağımlı olduğun için, uyuşturucuyu bıraktığın için.
Tuvalet kağıdı ve süt aldığın, taşınmamızı ayarladığın için teşekkür ederim.
Aklıma gelmeyen şeyleri yaptığın için.
Sabahları bana kahve yaptığın için.
Beni gülümsettiğin için.
İyi seks için, sarıldığın için.
Teşekkür ederim.
Çamaşırları yıkadığın, elbisemi temizleyiciden aldığın, bu akşam sana teşekkür etmeyi unuttuktan sonra bile bana peynirli makarna yaptığın için teşekkür ederim.
Yaptığın hatalar için teşekkür ederim.
Getirdiğin neşe ve hayat için, beni sevdiğin için teşekkür ederim.
Bunu atlattığın, ileri baktığın, kendin olduğun için teşekkür ederim.
Sana teşekkür etmeyi unuttuğum her şey için ve bu akşam o kıyafetle çok seksi olduğun için teşekkür ederim.
Beni iyi gösterdiğin için, beni daha iyi yaptığın için duygularımı ifade etmemde çok iyi olmadığımı, duygularımın gerçek hayattan çok yapıtlarımda ortaya çıktığını anladığın için teşekkür ederim.
Biliyorum, bazen duyarsız olabiliyorum. Başıma kakmadığın için minnettarım.
İyi niyetli olduğun için teşekkür ederim.
Seni seviyorum Marie. Seni her zaman seveceğim bir tanem Marie.
Teşekkür ederim.
Tüm kalbimle teşekkür ederim.
Malcolm & Marie (2021)
Drama- 05.02.2021,USA
Yönetmen: Sam Levinson
Senarist : Sam Levinson
Oyuncular : John David Washington
Zendaya