Marksist eleştirmen Fredric Jameson, Yapı Kredi Yayınları’ndan çıkan “Antikler Ve Postmodernler”de modern sanat eserlerini geç-modern ve postmodern eserlerle karşı karşıya getiriyor.
Rönesans’tan Neuromancer’a, Rubens ve Mahler’den The Wire’a, anlatı formlarının geçirdiği değişiklikler üzerinden toplumsal bütünlükteki dönüşümlerin izini süren bu makaleler, incelemede teferruatlara odaklanmanın verimini gözler önüne seriyor. Jameson’ın sık sık atıf yaptığı Thomas Mann’ın deyişiyle, “Yalnızca inceden inceye anlatım gerçekten ilginçtir.”
Fredric Jameson Duke University’de Karşılaştırmalı Edebiyat Profesörü ve Duke Center for Critical Theory adlı kuruma bağlı Edebiyat Yüksek Lisans programının başkanıdır. Jameson’ın, Marksizm, yazın-kuramı, post-yapısalcılık ve postmodernizm üzerine çok sayıda çalışması bulunmaktadır. Eserleri arasında, Marxism and Form (Marksizm ve Biçim, YKY 1997); The Prison-House of Language (Dil Hapishanesi, YKY 2002); The Political Unconscious (Siyasal Bilinçdışı, Ayrıntı 2011); The Ideologies of Theory: Essays 1971-1986; Fables of Aggression; Late Marxism: Adorno, or, the Persistence of the Dialectic; Jameson on Jameson (Jameson Jameson’ı Anlatıyor, YKY 2016) ve The Antinomies of Realism (Gerçekçiliğin Çelişkileri, Metis 2018) sayılabilir.
