Yazar: Nezihe Altuğ

ANA

Umberto Eco (1997), “Bir metin, yorumcunun sonsuz iç bağlantılar keşfedebileceği açık uçlu bir evrendir” der. Borges’i, “yazını, evren kurgusunu tekrar yaratmak için kullanmış, yazın içine evrene ait kurgularını yerleştirmiştir. Onun yazını, bulunduğu evreni keşfetmeye ve tekrar kurgulamaya yönelik bir çalışmadır” diye anlatırlar. Özellikle günümüz eleştirmenleri yazınsal metinleri metinlerarası bağlamda, bir palempsest olarak ele alırlar. Onlar “palemsest” kelimesini düz anlamdan çok, yananlam olarak, metnin imgesi olarak düşünür. Bu düşünceye göre; yazar, “ilk kez” yazmış olduğu metni, ardından başka bir yazar, yeni bir metin yazarken aslında eski metnin yazısını silip bir başka metni yeniden yazmış olur. Öyleyse artık ilk metin yoktur, kopya…

Devamını Oku