“İnsanın da zaman gibi gevşeyip uzayabileceğini biliyorum artık. Sabaha kırılgan uyanan ben akşama doğru genişleyip akıyorum yerlere, bulunduğum yerde kandan ve kemikten küçük bir göl oluşuyor, kimse görmüyor. Kokmuyor bu küçük göl, olduğu yerde derine sızıyor sade, toprağın nemli kalbine.”